Wim werd geboren in een warme omgeving van ouders met tien kinderen. Van huis uit kreeg hij het gevoel mee dat je niet voor jezelf moet leven, maar met open ogen en oren, gericht op je medemens.

Na het afleggen van zijn geloften werd Wim uitgezonden naar Ghana. Hij had toen al de nodige diploma's gehaald op het gebied van bouwkunde en architectuur. Hij maakte daar zeer vruchtbare jaren door en leidde jongelui op tot timmerman. Zo gaf hij hun de mogelijkheid om met een eigen bedrijfje in de eigen omgeving werk aan te nemen en uit te voeren. Hij voorzag hen, middels een opgerichte stichting, van bouwmateriaal en startkapitaal.

In 2002 keerde hij naar Nederland terug om zijn ouder wordende medebroeders van dienst te zijn. Wim werd in 2006 gekozen tot landelijk bestuurslid. Vanaf 2017 was hij eindverantwoordelijke voor zijn medebroeders in ons land. Hierin kon hij zijn gaven van hartelijkheid en betrokkenheid volledig gestalte geven: dag en nacht was hij aanspreekbaar.

Hiernaast leefde hij zijn vele gaven uit: trouw aan zijn eigen familie, werkzaam in de Vincentiaanse Familie Nederland, zorg voor ons buitengoed De Schark, toezichthouder van ons kerkhof, 'schrijver' van iconen en heerlijk koken voor zijn medebroeders in de communiteit aan de Capucijnengang in Maastricht. Hij was met hart en ziel betrokken bij het project “Jardin Monet” aan de Olympiaweg in Maastricht voor het realiseren van één huisvesting voor het generaal bestuur en de overige broeders in Nederland. Helaas zal hij de kroon op dit werk niet meer mogen meemaken.

In grote dank, met veel respect en waardering geven wij hem nu uit handen. Zijn zeer goede band met de Heer mag Wim nu bekroond zien in zijn eeuwige aanwezigheid bij de Eeuwige.