Naast zijn liefde voor zijn eigen moeder, had Sjef een zeer grote verering voor Moeder Maria, Sterre der Zee. Bijna dagelijks  bracht hij haar in de Maastrichtse basiliek een bezoek. Haar  nabijheid en steun droeg hij heel zijn lange leven mee. Sjef mocht opgroeien in een hecht gezin met zijn zus en broer.  Toen hij zich in 1943 aanmeldde om broeder te worden begon  hij, na zijn vorming, een leven van dienstbaarheid voor zieke jongeren en medebroeders. Zijn opleiding hiertoe kreeg hij  van broeder Emericus. Sjef was achttien jaar lang verpleger  aan ons pensionaat St. Louis in Amersfoort. Daarna was hij  een zorgzame steun voor de hulpbehoevende broeders in ons  Lidwinapaviljoen op De Beyart. Na zijn pensionering was hij  een trouwe koster in ons Moederhuis en tevens een toegewijde  hulp bij het toedienen van de Ziekenzalving. Voor zijn medebroeders was hij een aangename huisgenoot,  die genoot van het dagelijkse leven én van de feestelijkheden in  huis. Tot op het laatst toe bezocht hij dagelijks de grote kapel  en bad dan steeds bij de afbeelding van Maria met het kind  Jezus, die de altaarwand van de kapel siert. Sjef kan nu genieten van Haar aanwezigheid in de hemel, waarmee een intens diep verlangen van hem in vervulling is  gegaan.